Amorion :: RPG Online - tekstowa gra fantasy w przeglądarce

Fardora Vroof (ID: 174)
	Ranga: Szlachcic Poziom: 116 Wiek: 1942 Rasa: Elf Klasa: Złodziej Charakter: Diaboliczny Płeć: Kobieta

Profil gracza:

++TRWAJĄ PRACE REMONTOWE++
++Czytając ten profil narażasz się na znajdowanie błędów, niepełnych treści i niepasujących do siebie elementów.++

Profil fabularno- mechaniczny

Profil fabularny:

Normalnie umieściłabym tu małą metryczkę, wolę to jednak ująć w zdania.
Na imię jej Fardora, nazwisko to Vroof, jest wampirzycą, sama nie pamięta ile ma lat, ale coś pomiędzy 300 a 400.

Charakter ciężko określić, przeważnie jest dość zmienna, jak to kobieta. Raz potrafi przyjść do karczmy w celu zawarcia nowych znajomości by, mieć z kim porozmawiać a częściej kończą się one krwawą łaźnią w pokoju na górze, gdzie naigrywając się z pożądania mężczyzn zaprasza ich a tam pozbawia krwi.
Pochodzi z wyższych sfer, co można zauważyć po tym jak zachowuje się w towarzystwie. Obecnie mieszka w zamku otoczonym labiryntem z żywopłotu zamiast ogrodzenia. Nieznający drogi i terenu nieraz gubią się w nim a przez to ma kolejne ofiary do swoich kolekcji.

Wygląd to coś co można zobaczyć od razu, dlatego ułatwię zadanie tym, którzy chcieli by wiedzieć na co patrzą :P

Ma 170 cm wzrostu a jednocześnie nie stroni od butów z wysokimi obcasami. Często ubrana w długie suknie sięgające kostek, które jednak eksponują nogi przez długie rozporki zaczynające się od połowy uda. Jednym z głównych elementów jej ubioru są gorsety nadające jej sylwetce kształt klepsydry. Przeważnie pokazuje się w bieli lub czerwieni. Włosy rude, przeważnie rozpuszczone, choć gdy chce wyglądać bardziej elegancko wiąże je w kok z tyłu głowy. Figura raczej szczupła, ale nie chuda, ma lekko zaokrąglony brzuszek, dzięki temu też jej biust jest pełniejszy.
Twarz w kształcie serca, oczy zmieniające kolor w zależności od poziomu głodu, jaki ją wiecznie ogarnia- raz czerwone a raz czarne. Usta często pokrywające się krwią ofiar, mają niemal jej kolor. Cera porcelanowa niczym u lalki.
Kilka z masy umiejętności to:
Potrafi dobrze się kamuflować jak na wampirzycę przystało, jeżeli chce potrafi być niemal niewidoczna. Potrafi sprawić by ludzie odwracali od niej swoje myśli. Nie trzeba chyba wspominać o wampirzej sile oraz prędkości. Wszystko to wyczerpuje krew w jej organizmie i gdy użyje zbyt wielu swoich zdolności lub jest do tego zmuszona na dłuższy czas robi się głodna i potrzebuje dodatkowej porcji krwi. Wtedy staje się maszyną do zabijania pozbawioną wszelkich ludzkich odruchów…

Powiadają, że wampiry to krwiożerce istotny, samotnicy i bezduszni mordercy. Zasadniczo, to prawda, choć zdarzają się przypadki, gdy bywa inaczej.
Zazwyczaj bywa tak z młodymi jednostkami, które nie zatraciły do końca swojego człowieczeństwa i dalej walczą o jej zachowanie - świadomie lub nie. Tak też było w przypadku młodego, ledwie 200 letniego Tarlyna. Za życia był spokojnym, uczciwym człowiekiem. Po śmierci, stał się mordercą, który potrafił w jednej chwili zabić z zimną krwią, a w drugiej pomóc sierocie na ulicy.
Fardora także zachowała resztki człowieczeństwa. Arystokratka z rodu, który teraz już upadał, ale ona radziła sobie całkiem nieźle. Powierzchownie niewiele się zmieniła: dama dworu, dobrze ubrana, szykownie, przynajmniej jak na czasy świetności arystokracji. Pozostał jej niezachwiany gust i poczucie dobrego zachowania, przez co nieraz zaskakuje ją zachowanie ludzi z obecnych czasów.
Poznali się mało romantycznie - wynajeła jego usługi jako płatnego mordercy, który miał posłużyć jej za ochroniarza na balu. Potrzebowała kogoś, kto będzie jej towarzyszył jako jej partner. Wszystko to było grą, jednak dodawało pikanterii sytuacji, tak samo jak prawie ciągłe towarzystwo dwójki żywiołowych synów Fardory - także nieumarłych.
W miarę wykonywania zadania ich znajomość się pogłębiała. Tarlyn dostrzegał, iż pod tą pozornie zimną, wyrafinowaną manipulantką, kryją się... ciepłe uczucia. Że gdzieś w głębi, zachowała się ta dziewczyna, która niegdyś żyła. Intrygowała go jej druga strona i chciał ją lepiej poznać.
W końcu wybrali się na owy bal, gdzie znalazło się wielu znakomitych gości, także tych bardziej ustawionych w światku i półświatku. Zgodnie z planem, goście uwierzyli w zaręczyny dwójki "młodych", a także wielu gratulowało im. Wielu z nich było przez to mniej ostrożnych i udało się Fardorze, przy pomocy małej perswazji otrzymać informacje jakich potrzebowała.
Przed północą, wszyscy wartościowi goście, warci współpracy opuścili pałacyk. Wszyscy znaczący i wartościowi w przyszłości. Pozostali postronni, okoliczni mieszczanie którzy przybyli na zabawę oraz wrogowie wampirzycy. Tutaj kończył się pierwotny plan i mieli odejść każde w swoją stronę. Tak się jednak nie stało. Wybiła pólnoc, a wampir zaczął ryglować drzwi i zamykać okna, mało kto poza ludźmi chcących akurat wyjść zauważyło co się dzieje. Wtedy się zaczęło. Świsnęły pierwsze noże i sztylety. Krew trysnęła z tętnic, oblewając przerażonych biesiadników. Niektórzy nie rozumieli tego, co się działo, inni próbowali ucieczki, walili bezradnie w zamknięte drzwi, probowali zdjąć ciężkie drewniane bele, ale bez skutku. Uderzenia specjalnie były zadawane powierzchowne, miały otworzyć rany, nie zabijać. Miały. Pobudzać zmysły. Posadzka zaraz stała się czerwona, tak jak i suknie dam. Niektóre mdlały, inne bladły z przerażenia, a inne z powodu upływu krwi. Biedacy nie mieli szansy obrony. Strażników nie było już na sali, a pozostali zdolni walczyć, wyszli przed północą. Dwójka wampirów delektowała się zabawą, rzezią niewinnych i winnych. Zaspokojali głód. Nie miał pozostać ani jeden świadek, żaden z obecnych na sali nie był godny by żyć dłużej. Tak rozpoczęły się krwawe zaręczyny...

Profil mechaniczny:

Wykonanie: Quithis (379)

Tak obserwuję co się dzieje