[Tego dnia rozpoczęła odliczanie.
Minuty i sekundy niesymetrycznie rozpłynięte pozwalały jej na niekontrolowaną swobodę wydarzeń, nawet na beztroskę posiadania Czasu. Dla niego wyobrażała sobie świat, w którym słowa miały pełne znaczenie, a każde niosło ciężar uczuć. Mogła stwarzać obrazy Miłości, ciągnące się w nieskończoność rozsypane naszyjniki perlących się łez, gdy noce były puste i zimne bez niego. Z kryształowych struktur bólu samotnych dni tworzyła układy wielokrotnie odbijające się w szklanym niebie nad nimi. Gdyby tylko był bliżej, bliżej niż trzy oceany i tysiące mil lądu. Ale gdy on budził się wraz z pierwszymi promieniami słońca, ona zapadała w sen. Sen pełen gwiazd, ona - zanurzająca się w ciemnym, granatowym morzu, w wyobrażeniu o jego objęciach. Dnia pierwszego - jeden, dwa, trzy... ]

***
Imię moje Neneh utkane z błękitnego dymu ze świętych kadzideł wschodnich Krain Abyssinthu, ojczyzny Zielonookiej Ewy, mojej siostry wiedźmy.

Naichoiryss nadane po długotrwałej wędrówce po Otchłaniach, gdy kapłanka zmienia się w czarnoksiężną Panią Losu (własnego).

https://youtu.be/BZC3yHxIopo