Imię: Rakanai
Nazwisko: Denahi
Wiek: 25
Rasa: Człowiek
Profesja: Szaman

Wygląd: Rakanai jak na dwudziestopięcioletniego młodzieńca wygląda jakby przeżył więcej wiosen niż w rzeczywistości. Raki jest wysokim (190 cm) mężczyzną o szczupłej, żylastej budowie. Pomimo swych 85 kilogramów sprawia bardziej wrażenie chudzielca niż proporcjonalnie zbudowanej osoby. Ma żylastą zwartą posturę. Dlatego też niekiedy jest źle oceniany co do swej tężyzny fizycznej, choć słabeuszy nie należy. Rakanai ma długie do ramion kasztanowe włosy. Brązowe oczy Rakiego sprawiają wrażenie jakby były ciągle zamyślone, jakby zasnute mgłą, co daje niekiedy mylny osąd jakoby był smutny. Trzeba przyznać że wyraz twarzy Rakanaia zazwyczaj jest poważny a malunki szamańskie zdobiące jego twarz dodają owej powagi.



Ubiera się w luźne wielokolorowe szamańskie szaty.
Na strój składa się kaftan zakładany na tułów oraz luźny dół składających się z kolorowych materiałów połączonych z pasem na biodrach.
Dodać trzeba że nieodłącznymi elementami stroju Rakanaia jest opaska na głowie do której poprzyczepiane są różnego rodzaju pióra oraz szerokie uschnięte ale wytrzymałe liście. Oprócz tego Raki nosi na ramieniu skórzaną torbę ze swymi szamańskimi przedmiotami. Dodatkowo szaman wszędzie chodzi ze swym kosturem do którego poprzyczepiane są u jego szczytu cztery czaszki. Czaszki przywiązane są miedzianym drutem i roślinnym włóknem. Dodatkowo do oplotu doczepione są niewielkie piórka. Oprócz tego przy pasie Rakanai ma przyczepioną niewielką sakwę w której trzyma orzeszki i żołędzie dla swego zwierzęcego towarzysza wiewiórkę o wdzięcznym imieniu Theodor.
Mówiąc o Rakanaiu trzeba wspomnieć też o jego zwierzęcym towarzyszu Theodorze. Theodor to wiewiórka którą Raki wyleczył gdy odnalazł ją ranną. Kiedy wyzdrowiała nie opuściła szamana, kiedy ten chciał ją wypuścić na wolność. Wiewiórka została z nim. Wtedy to nadał jej a raczej jemu imię - Theodor. Kiedy wiedząc że wiewiór zostaje Rakanai przyozdobił go wedle swego upodobania. Do końcówki ogona przywiązał nitkami dwie kosteczki a do jednej przedniej łapki wykonanego z trawy chochoła. Wykonał również dla Theodora maskę z trawy i liści tataraku. Tak przystrojona wiewiórka jest wiernym towarzyszem szamana. Niekiedy Theodor ucieka mu i wtedy posądza swoją siostrę o to że jej żmija zeżarła mu wiewiórę.

Charakter: Rakanai jest otwarty do ludzi choć jego postawa wydaje się z początku poważna i surowa w stosunku do obcych. Lecz przy bliższym poznaniu wrażenie to rozmywa się. Choć i tak rzadko kiedy w obecności innych się uśmiecha, w tym przypadku jest bardzo podobny do swej siostry Arkanai.
Pomimo tego że rodzeństwo jest bardzo zżyte z naturą to Rakanai w przeciwieństwie do swej siostry jest bardziej nastawiony do pomagania ludziom. Choć tak naprawdę szaman nie jest całkowitym altruistą. Jeśli ktoś jest zły, albo zasługuje na wymierzenie kary to on to z surową bezwzględnością zrobi. W dodatku zrobi to wykorzystując przy okazji moce Arki. Mieszkańcy okolicznej wioski przy której mieszkają bliźniaki wiedzą że u tej dwójki szamanów mogą otrzymać pomoc w wyleczeniu lecz mimo wszystko nieco obawiają się ich mocy.
Rakanai tylko w obecności swej siostry uśmiecha się i żartuje. Bardzo często robią sobie nawzajem jakieś dziwne żarty które tylko oni rozumieją a postronnych ludzi raczej przerażają.

Nie ma rzeczy której on by Ci nie skradł.

"...Czy mogę na chwilę skraść twój umysł?
Czy mogę na chwilę zatrzymać twe serce?
Czy mogę zamrozić twą duszę i czas?..."

Imię: Vittorio
Nazwisko: Beltracchi
Rasa: Wampir (sprzed przemiany człowiek)
Wiek: W momencie przemiany ok 30-35 lat (po przemianie żyje już około 300-350 lat)
Profesja: Oficjalnie bogaty mieszczanin posiadający kilka niezależnych interesów. Nieoficjalnie zdolny oszust i złodziej.



Kilka słów historii...

Trochę o życiu sprzed przemiany:
Vittorio dorastał w wędrownej grupie teatralnej. Od małego uczył się aktorstwa, recytowania, występowania scenicznego. Nauczył się również charakteryzacji i naśladowania zachowania innych dzięki dobrej i wnikliwej obserwacji.
Jako że należał do wędrownej grupy teatralnej niektórzy towarzysze posiadali inne umiejętności niekoniecznie przydatne dla aktora. Ale tak się właśnie składało że gdzie się pojawiała ich grupa teatralna tam znikały różne cenne przedmioty i kosztowności. Vittorio dzięki temu odpowiedniemu treningowi posiadał zręczne palce.
Nauczył się niepostrzeżenie obcinać cudze sakiewki wiszące u pasa, potrafił otwierać zamki w posiadłościach. Nauczył się jak bezszelestnie skradać się by nikt nic nie usłyszał.
Vittorio posiadł również wiedzę i umiejętności w jaki sposób oszukiwać podczas spotkań hazardowych. Znikające monety, czy karty ukryte w rękawie albo kości wyrzucające tylko szóstki to stały element jego hazardowej działalności.
A potem jakiś krwiopijca obdarował go życiem wiecznym...

Ciut więcej o życiu po przemianie:
Vittorio po przemianie przez jakiś czas żył razem ze swym stwórcą który okazał się arystokratą z zamiłowaniem do sztuki. U niego Vittorio nauczył się malować różnymi technikami, docenił również sztukę jaką było malarstwo. Lecz Vitt zauważył że ma talent do czego innego. Potrafił w sposób perfekcyjny odwzorowywać ujrzane wcześniej obrazy. Jego stwórca widząc to przeprowadził test. Kazał Vittorio namalować obraz który wcześniej widzieli w muzeum Elakki. Kiedy młody wampir ukończył swe dzieło jego stwórca postanowił sprzedać dzieło w innym mieście jako oryginał. Otrzymane pieniądze ze sprzedaży w całości przekazał młodemu wampirowi. W ten sposób Vittorio zarobił samodzielnie pierwsze pieniądze.
Idąc tym tropem Vittorio doskonalił swe umiejętności fałszowania. Wpierw skupiał się na podrabianiu obrazów. Po jakimś czasie opuścił stwórcę i zaczął działać samodzielnie.
Z czasem wyuczył się również podrabiania czyjegoś charakteru pisma więc kiedy znudziło mu się malowanie dzieł zaczął podrabiać różne dokumenty. Zatrudniany wtedy był przez skorumpowanych urzędników, handlarzy a nawet arystokratów.
Mając życie wieczne Vittorio nie zaniedbał jednak swych umiejętności poznanych jako śmiertelnik. Często grywał w karczmach w karty czy kości. Niekiedy okradał niczego niespodziewających się mieszkańców bez względu czy to było zwykłe kieszonkostwo czy też włamanie.
Kiedy zaczął podrabiać dokumenty Vittorio zaczął również kreować różne wcielenia i osobistości. W ten sposób dalej ćwiczył swe umiejętności aktorskie i charakteryzatorskie.
Wciąż młody wampir zaczął zarabiać w inny sposób. Jako znakomity fałszerz i aktor wprowadził do swego repertuaru przeróżne rodzaje przekrętów jakich dopuszczał się na swych ofiarach. W taki to sposób Beltracci powoli znów zaczął się wzbogacać gdyż majątek zarobiony ze sprzedaży fałszywych obrazów powoli topniał.

O wampiryzmie słów kilka:

Vitt jest jeszcze młodym wampirem. Mimo że do swej egzystencji potrzebuje cały czas krwi to mimo wszystko nie stara się swych ofiar zabijać. Nie ma wielkich mocy mentalnych więc pożywia się albo dzięki swemu wiernemu słudze albo atakuje szybko z znienacka w ciemnej uliczce tak żeby nie było można go rozpoznać.
Jest też inny sposób pożywiania się w dyskretny sposób ale rzadko kiedy z niego korzysta.
Vittorio pomimo przynależności do nieśmiertelnej rasy wbrew pozorom kieruje się swego rodzaju moralnością. Stara się nikomu nie odbierać życia, czy to przy pożywianiu się czy też podczas walki. Nawet walki jako takiej stara się unikać i jeśli uda mi się wymyślić jakiś przekręt byleby wymigać się z walki to z tego skorzysta.
Trzeba jednak dodać że Vitt jednak jest też bezwzględnym oszustem i jeśli uzna że komuś należy się przekręt to postara się by dana ofiara nie została z żadnym miedziakiem w kieszeni.

Imię: Vargash
Nazwisko: Brak
Wiek: Przeżył ok 65 lat lecz został przemieniony w wieku 28 lat i praktycznie jego tężyżna fizyczna pozostała taka sama jak w wieku 28 lat. Jedynie wygląd nieco się zmienił dodając paru zmarszczek i siwizny z powodu trosk o uczennicę.
Rasa: Lykarvis (odmiana rasy wilkołaka- jego przemiany są bardziej emocjonalne lecz dzięki medytacji stara się to kontrolować)
Profesja: Wiedźmin (lecz nie korzystający z mikstur zwiększający zdolności oraz ze znaków)

"...Ja jestem panem i mistrzem tego miecza
Zobacz magię w mych oczach
Ta siła staje się mym wiecznym przekleństwem
Wiedźmin to me imię
Adrenalina rozpala mnie od wewnątrz
Wszystkie duchy z przeszłości
Strzegą dusz, które nigdy nie zaznają odpoczynku..."


Wygląd: Wygląda na mężczyznę zbliżającego się do wieku średniego. Powiedzieć można że wygląda na 28-30 lat. Wysoki na ok 182 cm. Włosy czarne, długie, sięgające do połowy ramion. Oczy ciemne, brązowe. Od jakiegoś czasu zapuszcza brodę i wąsy które są koloru czarno-brązowego. Można dostrzec kilka pasemek siwych włosów na głowie oraz na brodzie. Waży około 85 kg ale posiada atletyczną budowę ciała. Z postury i umięśnienia widać że obyty jest w walce. Na całym ciele ma liczne blizny lecz pod ubraniem ich nie widać. Nosi wygodne nie krępujące ruchów ubranie. Nie nosi zbroi, jedynie skórzaną czarną kurtkę. Do tego płaszcz z kapturem. Na nogach nosi lniane czarne spodnie z nogawkami wpuszczonymi w cholewy długich znoszonych butów.
Posiada dwa długie miecze. Jeden nosi u pasa z lewej strony. Drugi spoczywa na plecach a rękojeść wystaje nad prawym barkiem. Oprócz mieczy ma sztylet schowany w cholewie prawego buta. Posiada również miecz półtoraręczny który jest przeznaczony do walki z wszelkimi bestiami i potworami. Ów półtorak przytroczony jest do plecaka. Gdy dochodzi do niespodziewanej walki, stara się jak najszybciej zrzucić z pleców plecak i walczyć mieczami jednoręcznymi. Jest oburęczny więc nie ma dla niego znaczenia czy walczy prawą, lewą czy obiema rękoma.
Pas do którego przytroczona jest pochwa na plecach przecina połowę jego piersi. Z przodu na owym pasie umieszczone są niewielkie torebki, sakiewki w środku których posiada przeróżne maści, zioła i trucizny. Składniki te służą mu do opatrywania ran (maści) bądź smarowania ostrzy mieczy i sztyletu (trucizny).



Lykarvis

Vargash stał się lykarvisem w wieku ok. 28 lat. Był to rok 1783 - Rok Apokalipsy.W czasie Apokalipsy został ugryziony przez lykanina. Vargash po ugryzieniu przez bardzo długi czas (ok 20 lat) uciekał przed zagładą. W tym okresie najczęściej przybierał formę crinos. Dlatego też w aktualnych czasach nie widać zbytnio by się od czasu ugryzienia postarzał choć w rzeczywistości ma już ok 65 lat.

Pochodzenie: Vargash urodził się w okolicach Vormoth. Pochodzi ze zwykłej ludzkiej wiejskiej rodziny. Jego ojciec był wioskowym drwalem, a matka zajmowała się przydomowym gospodarstwem. Vargash zawsze pragnął wyrwać się z rodzinnej wioski dlatego też od dzieciństwa zakradał się do pobliskiego Vormoth gdzie podpatrywał szkolenia łowców. Od dwunastego roku życia zgłosił się na rekruta w tejże strażnicy. Lecz po jakimś czasie przez rodzinną wieś przechodził wiedźmin który widząc w młodzieńcu potencjał zaproponował mu wiedźmińskie szkolenie. Vargash zgodził się, gdyż życie w jednym miejscu wydawało mu się nudne. Był żądny przygód i w taki sposób ruszył w świat opuszczając rodzinną wioskę.

Przez jakiś czas żył w okolicach muru okalającego prowincję Ayar. Nie ma stałego miejsca zamieszkania, pomieszkuje w tawernach czekając na zlecenie zabicia bestii w okolicy. Od czasu do czasu wyrusza poza mur badając niebezpieczne terytoria.

Ze swą uczennicą i przybraną córką Seleą wyruszył poza mur szukając śmierci. Porzucili Prowincję na rzecz całkowitej wolności. Podczas ucieczki przed bestiami natrafili na dziwny wir magii który sprawił że nieoczekiwanie trafili do nieznanego im świata zwanego Karantheum. W tym świecie ich przygoda dopiero się zaczyna.

Imię: Vargor
Nazwisko: Brak ale nazywany był w dawnych czasach Bestią
Wiek: 28
Rasa: Człowiek
Profesja: eks- herszt bandy zbójeckiej, aktualnie adept klasztoru Songshen nastawiony na likwidację bestii i innych zagrożeń społeczności

Wygląd: Bestia. To jedno słowo najlepiej opisuje wygląd Vargora, kiedyś ktoś tak na niego zawołał i od tamtej pory nazywany jest po prostu Bestią.
Wielki jak bestia (195 cm wzrostu, 110 kg żywej wagi).
Silny jak bestia. Muskulatura Vargora jest impunująca, każdy centymetr ciała mężczyzny to mięsień. Niekiedy obserwatorzy mówią o nim że jest szerszy niż wyższy, czasem spotyka się też z określeniem "dwumetrowy kafar" albo "kark".



Brzydki jak bestia. Uroda Vargora jest naprawdę... interesująca. Jego twarz oraz barki i górna część ramion posiada liczne ciemne pigmentowe plamy nieznanego pochodzenia. Ma je od urodzenia. Na kościach policzkowych ma podłużne blizny po skaryfikacji. Dodatkowo całe ciało mężczyzny pokryte jest licznymi bliznami. Włosy Vargora splecione są w cienkie warkoczyki na końcu których są kolorowe koraliki. Warkoczyki sięgają do połowy ramion. Dodatkowo osobliwe wrażenie daje złamany w kilku miejscach spłaszczony nieco nos.
Oprócz tego że Vargor jest zwyczajnie brzydki i odstraszający to wojownik nie nosi za wiele na sobie. Najczęściej ubrany jest w przepaskę biodrową ze skórzanym pasem. Nogi zakrywa mu mnisia sutanna która jest postrzępiona w wielu miejscach co daje mu swobodę ruchów nogami. Tors i ramiona najczęściej ma nagie pokazując swe liczne blizny na ciele i dodając tym samym swemu obliczu aury grozy i strachu. Dodatkowo do pasa doczepiona jest czaszka kozła co jeszcze potęguje pierwsze wrażenie Vargora.
W zimniejsze dni wojownik narzuca na ramiona skórę niedźwiedzia, oraz cieplejsze buty bo trzeba powiedzieć że na co dzień to on chodzi w sandałach.
Vargor praktycznie nie rozstaje się ze swą bronią a jest nią nieco ponad dwumetrowa włócznia (ostrze włóczni zaczyna się na wysokości jego oczu jak się ją postawi na sztorc). Na włóczni tuż przed ostrzem i na samym końcu drzewca przywiązane są tasiemki które imitują proporczyki. Włócznia jak i samo ostrze wykonane jest z najlepszego drewna i najlepszej stali. Ostrze jest ząbkowane.

Charakter: Trudno określić charakter Vargora. Kiedyś był porywczy, łatwo wpadał w gniew. Był bezwzględny i brutalny. Skupiony wyłączny na sobie i zaspokajany swych potrzeb. Z przyjemnością wykorzystywał swe oblicze i walory by wzbudzać strach wśród osób które go spotykały.
Po przemianie duchowej jego charakter się zmienił. Złagodniał. Stał się spokojniejszy, mniej rubaszny, można powiedzieć że jest wyciszony. Lecz zupełnie inne oblicze pokazuje kiedy zaczyna walczyć. Wtedy też powraca stary dobry Vargor z jedną uwagą. Teraz potrafi kontrolować się. Jest bezwzględny i brutalny tylko i wyłącznie dla swych wrogów. Teraz stara się unikać walki uznając ten sposób rozwiązywania konfliktów za ostateczność gdyż w większości konflikt taki kończy się śmiercią zazwyczaj oponenta Vargora.
Podczas walki Vargor pomimo swej brutalności to w głębi duszy jest spokojny. To walka i adrenalina jej towarzysząca sprawia że wojownik się wycisza. Podczas walki Vargor oczyszcza umysł dzięki czemu potrafi sprawnie wykorzystywać swe zdolności. Podczas lat nauki w klasztorze Songshan wojownik odkrył że w trakcie walki wprowadza się w stan medytacji. Dzięki temu odkryciu opanował sztukę medytacji podczas walki i treningu. To właśnie walka i trening oczyszczają jego umysł czego nigdy nie potrafił zrobić podczas zwykłej medytacji. Dzięki takiej medytacji podczas walki reaguje instynktownie, daje się porwać walce. Na jego poczynania nie mają wpływu żadne emocje takie jak gniew, strach (o bliskich), wzburzenie etc.
Vargor jest adeptem Songshan ale nie przyjął żadnego celibatu. Dlatego też niekiedy stara się zmniejszyć nieco poziom swego testosteronu chadzając do burdelu czy pijąc trunki alkoholowe lecz zawsze robi to z umiarem.

Imię: Voreno
Nazwisko: brak (swoje prawdziwe imię i nazwisko ukrywa i nigdy go nie zdradzi)
Wiek: ok. 150 lat
Rasa: Elf
Profesja: Szpieg/skrytobójca/dowódca jednostki specjalnej Cesarstwa Elfów

"...Złamany, zdradzony, porzucony
Nigdy nie myślałeś, że znów zobaczysz moją twarz?
Cóż, nie myślałeś?

Planowanie mojej zemsty jest jedyną rzeczą, która utrzymuje mnie przy życiu..."

Wygląd: Voreno jak na elfa ma niecodzienny wygląd. Ogolony jest na łyso a skóra na jego głowie pokryta jest przeróżnymi tatuażami które biegną dalej w dół karku. Na co dzień nosi proste, niekrępujące ruchów ubranie. Na jego uzbrojenie składa się skórznia, karwasze skórzane i nagolenniki również wykonane ze skóry. Zazwyczaj nosi długi miecz u pasa jak również dwa długie sztylety. Oprócz mieczem potrafi posługiwać się łukiem albo kuszą choć preferuje bardziej elfią broń czyli łuk.



Charakter: Voreno to sprytny i przebiegły gracz na arenie politycznej choć aktualne zawirowania w Cesarstwie sprawiły że musiał zniknąć z państwa elfów i przenieść się do Imperium Farland. Tam dzięki kontaktom i kontraktom stara się stanąć na nogi odbudowując jednostkę którą utracił. Zazwyczaj jest skryty i nieufny wobec obcych lecz jeśli ktoś zyska jego przyjaźń do będzie lojalny wobec niego aż do śmierci. Honorowy jak na elfa przystało choć wyzbyty jest arogancji typowej dla tej rasy (choć i jemu zdarzają się epizody arogancji).