Rozsiedli się przy ognisku, elfka w lekkim, brązowym płaszczu, zakurzonym po podróży, wojownik już bez swojej zbroi, którą ściągnął gdy tylko uznali, że czas na popas. Milczeli przez chwilę, nie mając sobie nic do powiedzenia. Nie znali się za dobrze, a żadne z nich nie było zbyt wylewne. Przynajmniej nie na trzeźwo. 
Białowłosa bardka wyciągnęła z juków lutnię, nastroiła ją i zaczęła leniwie brzdąkać, melorecytując:


                      Nie szukaj drogi, znajdziesz ją w sercu,
                      smutna jest knajpa byłych morderców
                      niech cię nie trwożą gdy do niej wkroczysz
                      płonące w mroku morderców oczy

 - Mam nadzieję, że nie będę ci przeszkadzać?

 - Skądże. - Uśmiechnął się mężczyzna, od niechcenia grzebiąc kijem wśród płonących drew. - Jestem pewien, że któreś z siedmiu piekieł jest przeznaczone dla tych, którym przeszkadza muzyka. To autorskie?

 - Chciałabym... - Elfka odwzajemniła uśmiech, ale w jej zielonych oczach nie było zadowolenia - Chciałabym, ale pozostaje mi grać to, co stworzyli artyści lepsi ode mnie.

Dodała coś jeszcze, ale na tyle cicho, że jej towarzysz nie dosłyszał co. Nie poprosił, by powtórzyła - i słusznie, bo nie miała zamiaru powtarzać.