Przechodzi cicho, lecz ślad zostawia,
Jak dym kadzidła, co w snach się stawia.
Kobieta — cień, ogień i noc.
Jej świat to chaos, jej myśli — moc.

Atropa Belladonna (znana też jako Veena Thilwest, Pani Pod Wisielcem)
Zapis z Zielnika Ziół Zakazanych, tom IV, autor nieznany



Roślina o skrajnie kapryśnej naturze. Silnie trująca w nadmiarze, lecz w niewielkich dawkach zdolna leczyć duszę i ciało. Znana z wywoływania stanów euforii, omamów, snów proroczych i halucynacji. Niektórych tak pięknych, że łamią serca, innych tak przerażających, że nie wraca się po nich do rzeczywistości.

Występuje na obrzeżach lasów, w zapomnianych ruinach, przy rozstajach dróg i w miejscach, gdzie zapach kadzidła miesza się z winem, śmiech z przekleństwami, a plotki z urokiem. Wzmożoną aktywność wykazuje, gdy księżyc zwisa nisko, a w żyłach zaczyna krążyć wino.

Z wyglądu przypomina drobną kobietę. Smukła sylwetka, długie, ciemne włosy czesane przez wiatr. O błękitnych oczach i języku ostrym jak cierń. Ubrana w koronki, tiule, odwagę i złośliwość. Otulona zapachem słodkiej żywicy z nutą palonej szałwi i kociej przekory.

Liście delikatne, lecz zdradliwe. Po kontakcie ze skórą mogą wywołać wizje, odrętwienie lub nagły przypływ szczerości. Niebezpieczne szczególnie dla osób niestabilnych emocjonalnie, wrażliwych artystów i mężczyzn z ego większym niż rozsądek. Owoce zawierają związki uzależniające i nielegalnie czarujące.

Ma właściwości rozgrzewające, znieczulające i przeciwbólowe. Przy długotrwałym stosowaniu może doprowadzić do uzależnienia, chronicznego zauroczenia lub obsesyjnego pisania wierszy. Odnotowano także przypadki samodzielnego odwiedzania Pani Pod Wisielcem "tylko na chwilę", które kończyły się trzy dni później. Bez butów, złota i godności.
Nie poleca się stosować bez wiedzy i zgody medyka oraz silnej wątroby.

W razie kontaktu bezpośredniego zachować rozsądek, dystans, a najlepiej butelkę czegoś mocnego. Dwie, jeśli noc zapowiada się mgliście.









Vee czasami ma kota. Czemu czasami? Bo jak to kot, raz jest, a raz znika na wiele tygodni nie dając znaku życia. Woła na niego Zadzior. Jest duży, brzydki i ma paskudny charakterek. Wyskubany ogon to jego znak rozpoznawczy. Nie lubi nikogo, czasem nawet Veeny.

o

















We mnie skwar i we mnie deszcz
We mnie gwar i cisza też
I złość, i krzyk, i nastrój który znikł
I gruz, i śmierć, za różne bicie serc


















Uprawianie słów jest bardzo podniecające.