O świcie jakiś idiota zaczął walić toporem za oknem i śpiewać idiotyczną przyśpiewkę. Miarowy łomot topora oraz dudniący głos sprawił, że się obudziła.
Złorzecząc cicho przez zaciśnięte zęby bez otwierania oczu spełzła z fotela.
Kiedy z niewielką pomocą palców uniosła powieki, poczuła, jak razi ją niesamowicie światło przebijające się przez kolorowy witraż okna.
Doszła do wniosku, że najwyższy czas wstać. Po pięciu nieudanych próbach pokonała wreszcie syndrom agresywnej ziemi— gdyby ktoś nie wiedział, to taka sytuacja, kiedy ziemia, a w tym przypadku posadzka, oddala się coraz bardziej i bardziej... aż w końcu znienacka obija Ci twarz. Doczłapała do biurka i wyciągnęła rękę do dzbana z wodą.
Kilka łyków i od razu jakby lepiej. Oto co kac potrafi zrobić z porządnego gnoma.
No tak, ale w jaki sposób doprowadziła swój biedny, stary organizm do takiego stanu? Zmusiła szare komórki do pracy na ciut wyższych obrotach i walcząc z bólem głowy przy pomocy wspomnianego już napoju, zaczęła sobie co nieco przypominać.
Wczoraj... a może wcale nie wczoraj?
Przyjęcie w zamku, tajemniczy goście? Czarne plamy przysłaniały obrazy.
Odstawiła dzban z niedopitą wodą i zrobiła obchód po kuchni, jadalni klanowej i głównym hallu, trzymając się ścian. Najwyraźniej budowla była cała, a to już połowa sukcesu. W sumie o dziwo nie łamało jej w kościach i tylko ból głowy dokuczał niemożliwie.
Posiedziała chwilę na oparta o kolumnę przy głównych schodach, a potem stwierdziła że mogłaby się jednak umyć. Gdy wlazła do pomieszczenia pełniącego funkcję ogólnej łazienki, przypadkiem spojrzała w górę, na świeżo wybielonym suficie widniały ślady butów. Przeniosła wzrok na swoje nogi, no tak, była w butach. Rzuciła okiem na podeszwę, wszystko się zgadza, cała w kredzie. Dziwiła się jak mogła to zrobić?
Pomyślała, że kiedy już dojdzie do siebie, zamaże ślady, bo inaczej inni mieszkańcy Zamczyska coś zauważą i mogą zacząć zadawać pytania na które nie znała jeszcze odpowiedzi. Przemyła twarz i łyknęła wody w usta by wypłukać wrażenie wczorajszego kapcia z języka, nie potrafiąc się wyzbyć wrażenia, że coś jest nie tak.
Zerknęła w wiszące na ścianie lustro, rozdziawiając usta, by szeroko ziewnąć. Ujrzała własną nietrzeźwą fizjonomię: rozczochrane rude włosy, podkrążone czarne? oczy (nic dziwnego, przy takim główy bolu...tfu, bólu głowy i kolory się zmieniają).Tak sobie właśnie myślała, gdy wtem, mniej więcej w połowie wydobywającego się z jej gardła przeciągłego „aaaaa”, wybałuszyła oczy.
Górne kły były zdecydowanie dłuższe od pozostałych zębów, a na dodatek chyba zaostrzone. Jasne, nigdy nie miała idealnego zgryzu a na starość i tak zębów jakby miała mniej, ale żeby taka anomalia?!
Ostrożnie przeciągnęła kciukiem po jednym z kłów: na palcu pojawiła się krew.
- Na fłodką rzepę, w fo ja się wpakowałam?!